Um ísraelskan uppruna Íslendinga - 12 ættvíslir Ísraels- 3. hluti

Nú fer ég að ljúka þessum skrifum í bili um uppruna þjóðarinnar. Í þriðja og síðasta hlutanum varpa ég ljósi á athyglisverðar ábendingar sem komið hafa fram í rannsóknum sem gerðar hafa verið á síðustu áratugum á afdrifum ísraelsku ættkvíslana 10 sem hernumdar voru af Assyríumönnum. Ættkvísl Gad, sonar Jakobs(sá er kallaður var Ísrael), er talin hafa flust vestur til Evrópu hundruðum ára fyrir Krist og tekið sér bólfestu á Norðulöndum. Gad (borið fram "gawd" skv. Strong´s Concordance and Lexicon) er samstofna wið enska orðið Goth (ísl. Goð) samber Goðar, Gotar, Gautar, Gotland, Gautland. Athyglisverðar eru rannsóknir Ísraelsmanna á þessum skyldleika (sjá hér að neðan). Flest þykir mér benda til þessa skyldleika. Aðallega er það þó sagnfestan sem heillar mest.  Það er nú einu sinni svo að arfsagnir geymast fyrst og fremst í ættunum. Hverjir væru líklegir til að geyma arfsögnina um Thor Jensen? Thorsararnir auðvitað. Blöndalarnir geyma ættarsögur Blöndalsættarinnar. Sveinatunguættin á sér heilagan kaleik, að fyrsta steinsteypta hús á Íslandi sé Sveinatunga í Norðurárdal byggð 1895. Hverjir eru líklegastir til að halda þeirri þekkingu til haga? Auðvitað Sveinatunguættin sjálf. Íslendingar einir þjóða hafa varðveitt fornar kviður af  Gotum og Húnum. Af hverju? Af því þar er sagt frá forfeðrum þjóðarinnar. Snorri Sturluson skrifar Heimskringlu uppi á Íslandi. Barði Guðmundsson landsbókavörður á Íslandi leiðir rökum að þessum uppruna. Rúnaletrið sem talið er að Herúlar hafi flutt með sér til Norðurlanda er skylt hebresku og aramísku ritmáli. Tveir synir Gad eru Arodi og Areli (í hebresku Ha-aredi og Ha-erili). Við skynjum skyldleikann við Hörðaland, Reiðgotaland, (Hreiðgota) og Herúla, kalmannsnöfnin Hörður, Hreiðar og Hrólfur eða Herjólfur, Arelíus.  Samkvæmt rannsóknunum er Gad ættkvíslin mest dreifð á Norðurlöndum í nágrenni við ættkvíslir Dan (Danmörk) og Naftalí.  Dan ættkvíslin skiftist í þrennt og var einn hluti hennar í nágrenni við ættkvísl Gad í Galíleu fyrir herleiðingu. Að Naftalí sé í nágrenni þarf ekki að koma á óvart, Dan og Naftalí voru sammæðra. 

The Goths were to dominate the region of Scythia, north of the Black Sea, and here river names, such as Don, Danaper (Dnieper), Danaster, and Danube, all bear witness to the presence of Dan. Strabo25 says expressly that the DANUBE was known to have received its name from the Scyths¨ . The Aorsi (from north of the Caucasus) were neighboured by the UDINI26 whose name is said to mean The DONS.  Amongst Scythian (and Gothic) clans the name DAN or compounds of it is considered typical27.

DAN AND THE SONS OF GAD: THE ARODI AND ARELI OF NORWAY AND SWEDEN.

             The Arodi and Areli of Gad were also once linked with Denmark of Dan. Denmark of the Danes was for a time ruled by the Hread-Goths or Hrodgoths28 who were either the same as, or at least related to, the HARUDI (Hardi).  The Harudi from Denmark migrated to Hordaland29 in Norway in the 200s and 300s CE. Also once in Denmark were the ERULI (Harules) who were expelled somewhere between 100-500 CE30 and wandered extensively before finally returning to Scandinavia where some may have received part of their former patrimony in Denmark back while others (possibly the bulk) settled in Swedenê. The Herules are famous as a fierce, energetic, and knowledgeable people31. More than any other group they are considered to have been masters of the semi-secret Runic script. Runes in the early stages were especially associated with Gothic civilization that was reasonably cultured despite hostile and primitive surroundings. RUNIC letters originated in the Middle East and are derived mostly from the ancient HEBREW scriptY. Both the Harudi and Eruli (Harules) are related to sons of Gad, Harudi from the Arodi of Gad, and Eruli from Areli (Numbers 26; 17).

Sé ofanskráð allt saman satt og rétt sé ég lítið annað í stöðunni fyrir alla Íslendinga en að stefna að því að sameinast þjóð sinni Ísreal á Síonsfjalli, falla fram og ákalla Drottinn sinn og biðja hann blessunar og fyrirgefningar.

   

 

Uppruni Íslendinga - Herúlar, Gotar (Gautar) - 2. hluti

Prófessor Sigurður Norðdal nefnir í bók sinni Íslensk Menning (1942) að Barði Guðmundson bendi á nýja skýringu á tildrögum landnámsins, sem vakið hafi almikla athygli. Barði Guðmundson ritaði greinar er vörðuðu goðorðaskipanina í tímaritin Andvara og Skírni á árunum 1936 - 1939, en það er ekki fyrr en á áratugnum á eftir útkomu Íslenskrar Menningar, á árunum 1942 - 1951 sem Barði birtir greinaflokk sinn Uppruni íslenskrar skáldmenntar, þar sem Herúlakenningin er sett fram með skýrum hætti. Í stuttu máli byggir hún á því að  þjóðflokkur einn hafi á 1. öld e.k. flust frá Norðulöndum að suðurströnd Eystrasalts. Á 3. öld hafi þeir farið í slóð Gota suður að Svartahafi og sest að við Azovshaf austan við byggðir þeirra. Um miðja 4. öld komust þeir undir yfirráð Ermanriks (Hermanric) Gotakonungs, sem í Eddukvæðum kallast Jörumrekur. Þegar Húnar brutust inn í Svartahafslönd nokkru síðar urðu Gotar og Herúlar að lúta veldi þeirra. Um aldamótin 500 bíða Herúlar mikinn ósigur fyrir Langbörðum. Samkvæmt frásögn gríska sagnaritarans Prokopiosar leitaði brot hinnar sigruðu Herúlaþjóðar til Noðurlanda og settist að við byggðir Gauta (Gota). Barði telur að hluti þeirra hafi einnig blandast Dönum (Hálfdanir). Síðan hafi þeir flust til Vestur -Noregs og ráðið löndum þar til Haraldur konungur hárfagri yfirbugaði þá í orustunni í Hafursfirði og meginhluti þeirra varð að hrökklast vestur um haf eða til Íslands. Barði bendir á að arfsagnir Herúlana og átrúnaður hafi aðeins geymst á Íslandi og hvergi annars staðar. Hann bendir á að stjórnskipulag (Goðaveldið) og ýmis menningarleg einkenni séu önnur á Íslandi en hafi tíðkast í Noregi á landnámsöld. Rannsóknir Barða um uppruna Íslendinga varpa því ljósi á frásögn Snorra Sturlusonar í Heimskringlu og gefa henni heimildargildi, en Snorri segir að Æsir hafi komið frá Svartahafslöndum til Norðurlanda undir forystu 12 hofgoða. "Óðinn setti lög í landi sinu, þau er gengið höfðu fyrr með Ásum." Hann kenndi þeim rúnir, galdra og ljóðagerð.

Framanritað styðst við formála Skúla Þóðarsonar að hinu merka riti Barða Guðmundssonar Uppruni Íslendinga (1959 útg. Menningarsjóður)